Bizim Ölümlerimiz Şiiri - Memduh Atalay

Bizim Ölümlerimiz

Seni hep eşya peşinde gördüm
Kördü gözlerin kayıptı erdemin
Öyle bir sarhoştun ki ayılmadın
Limon da kabul etmedi baygınlığın
Çünkü bir varlıklı köleydin

Rozetlerin en parlağı yüreğinin üstünde
Markalarla çağırdım ki duyasın beni
Tek markasız şeydi ölüm belki bu yüzden
Hiç hazırlanmadın ölüme ve sevmedin ölümü
Herkesin ölmesi ayrıcalık tanımadı sana
Bir tutulmak insanlarla kahretti seni

‘Bizim ölümlerimiz güzeldir bir
Bizim ölümlerimiz sahicidir, ercedir
Tenle var olanın ölümü ki hayvan ölümü
Biz hep bir göç sayarız ölümü
Fenadan beka ya bir sessiz göç
Fenayı beka bilenlere anlaşılmaz göçümüz
Musallada söyleriz sözlerin en güzelini
“ey insan ölüm var hayat bir gölgelik avuntu” ‘

Sırasız ve ayrımsız kötülüklere
Yani ölüm dediğimiz o güzelliğe
İnat olsun için oyunlar oyuncaklar
Buldun ruhu çarmıha geren
Susmadı içindeki o ses heyhat
Zikrinden uzak kalınca Mevla’nın
Hangi oyun susturur o sesi
Arzu peşinde dilenen kör bir dilenci
Ebede uzayan arzuları bilmedi

‘Bizim ölümlerimiz güzeldir bir
Bizim ölümlerimiz sahicidir, ercedir
Dünya ki bir memnu meyve
Aklımıza kazılı verdiğimiz söz
Geldiğimiz gibi gitmek üzre dünyadan
Tutsak olmadı eşyanın kemendine
İlk sözü son ana taşıyan düşüncemiz