Bizim Öğretmen Şiiri - Atanur Savaş

Okul evindir,
Biz öğrencilerinse çocukların,
Yaşamın bizlerle dopdoludur,
Nerde olsa bizi görür,
Nerde olsa bizi konuşursun.

Çocuklara: “ Gelecekte ne olmak istersin? ” soruluğunda
Ünvanın sıkça geçer, sen de bilirsin.
Şaşıyorum sizlere;
Siz sabırlı analar, siz sabırlı babalar,
Hiç bıkmadınız mı bizden?

Göreve başlarken bir başkaymışsın,
Gür, siyah saçların varmış.
Şimdilerdeyse azalmış, beyazlaşmış saçların,
Tıpkı elbiselerin gibi solmuş, yıpranmış.

Şimdi gözlüksüz de yapamıyorsun,
Zamanla birlikte biz almışız gözlerinin ferini,
Sanırım bir Tanrı, bir de sen bilirsin çektiklerini.

“ Daha büyük, daha büyük adam olacağım,
Avukat, doktor, savcı, başkan…
Hatta milletvekili, hatta belki de bakan…”
Ne kadar çocuksu değil mi öğretmenim?

En büyük sensin öğretmenim,
Tüm o büyüklere elin değmiş, emeğin geçmiştir,
Sensin onları da yetiştiren,
Sen olmadan onlar da olmazdılar bilirim.

Üç kişinin eli öpülesiymiş;
Anne, baba ve öğretmen.
Daima anmalıyız Atatürk’ümüzü de,
Çünkü 24 Kasım’larda o Başöğretmen.

Atanur SAVAŞ
Kasım 2008