Bizim Oğlan Şiiri - Mahir Başpınar

Dünyaları yutsan duymuyor gözün
Kefenin cebi yok, bil Bizim Oğlan
Karaya bürünmüş görünmez yüzün
Arada temizle sil Bizim Oğlan.

Ne olacak böyle nereye kadar
Söyle, az da olsun kalmadı mı ar
Her canlı mutlaka ölümü tadar
Zengin de fakir de, kul Bizim Oğlan.

Hatırı gönülü kenara koydun,
Gücün yettiğince aşırdın soydun.
Haydi bir zamanlar cahildin toydun
Halen esiyor mu yel Bizim Oğlan.

Yeter bir köşeye otur dur artık
Olanı biteni biraz gör artık
Kafayı azıcık hayra yor artık
Aklını mı aldı, fal Bizim Oğlan.

Konuştuğun laflar zehir zemberek
Dil değil mübarek sanki bir kürek
Teke tek güreş tut, var ise yürek
Çok zor bu sende ki, hal Bizim Oğlan.

Telaşından belli için cız eder,
Öze korku düşmüş yüzünde keder
Her şeyin sonu var, her gelen gider
Bak hazır bekliyor sal Bizim Oğlan.

Sakın ha aldanma sakın ha kanma
Yaptığın hataya sonradan yanma
Mahir’i olandan habersiz sanma
Tokatı savuran, el Bizim Oğlan.

Mahir Başpınar