bu sabah çocukları özledim anne
bizim sokagın çocuklarını
yalınayak yırtık elbiseli çocukları
kiminin bilyesini aldım
kiminin tel arabasını
mutluydum
karnım acıkmıştı
ekmegını paylaştı yalınayak
üşümüştüm cekedını verdi korkmayarak
karanlık basmıştı sokagı
kar yagıyordu
kardan adamın gozleri taştan
burnu havuçtan olmalıydı kım yedi
yoktu şapkası atkısı
ceketı vardı yırtık
ceketını karanlıkta paylaştık
üşümüştüm
ellerimi
ovdu çocuk
aglamıştım gulmüşlerdi
karanlıktı yalnızdım
cekıp gıtmişti cocuklar
kardan adamala ben kaldık
ben erıdım
kardan adam hep var
anne
çocuklar cıplak
ekmek ver
kardan adamın burnu havuçtan olsun
kım yerse yesın
Kayıt Tarihi : 28.6.2008 19:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kaleminizin sesi hiç susmasın..kutlarım çok güzeldi çokk..
Şairlere bakıyorumda kengi yatagını yorganını yazıyor e insanlar ister sevsin ister sevmesin
böyle felsefe olurmu
Benim zayıf gözümü yorarak şiir arıyorum
Beni yoranlara hakkımı helal etmiyorum
Bir şair kendisi için şiir yazıyorsa kendine saklasın
İnsanları yormasın
Saygılarımla Hüsamettin Sungur
TÜM YORUMLAR (2)