Bizim Mahalle Şiiri - Cağlar Akarsu

Bizim Mahalle,
..
Yolları taşla kaplı,mermer çeşmeli bir sokaktı,
Küçük ahşap evimizin,yani başinda kalmiş
Bir çınar gibi boy atmıştı,isimsiz agac,
Annem bir zamanlar anlattirdi,
“baban dikmiş..kizim” diye,
Zaman icinde hersey,masal oldu..
“bir varmiş, bir yokmuş”
..
Babamizi kaybettigimiz, atmiş ikili yillarda,
Evimizin camindan bakardim, bu cesmeye,
Tarihi mermer sutunlari, Osmanli yadigari idi,
Taş oymali işciligin, nadide örneklerinden,
Hasan paşa ceşmesi, her cizgisinde tarih vardi,
Kurnasindan,sürekli su damlar,
Konu komsu, ibriklerini doldururdu,
..
Yillar önce dösenmiş,Arnavut kaldirimlari
Üzerinde,ahşap cumbali evler,
Kösede büyük bir tekke binasi,
Bizim mahalle.. ayri guzeldi.
Minik evimiz,
..İki katli babaanne hatirasi,
taş basamakla,iceri giriliyordu,
Kapi önünde, sessiz duran agacin,
Gölgesinde oturmaya..doyamazdik.
Karsidaki komsulari, selamlarken,
Canim Annem yikar ,dururdu
Kapi önünde ki taşligimizi,
Hüzün dolu yüreginde, yillarin acilari vardi,
Genc yasta, esini kaybetmiş, iki cocukla kalmişti,

Can Agabeyim,gamzeli yanaklari,
Şen… sohbet dolu sesi,evimizde, yankilanirdi.
Kücükken gecirdigi “cocuk felci”hastaligi,
İki ayagindan etmişti,bicare yavruyu,
Eli bastonunda,yüreği insanlarda,
Bazen insanlarin terzisi olurdu,
Oda yetmez se,yasamin sarrafi idi.
Her insani ayri tartar,
Her insana ayri serbet sunardi,
Kumarbazini ,kahve kösesinde bulur,
Oyun salonlarinda,iskambil kagiti dağitirdi,
…
İlim sahibinin elinden tutar,
Üniversite siralarina gönderirdi,
Mahalle cocuklara, matematik dersi. Verir.
Üç beş kuruş, cep harcligini cikarirdi.
..
Futbol meraklisina,bir top değil,
Bin tane top vurdurur,Aksaray sporun,
Şanina şan katardi.
Can agabeyim, ne de cok dostun vardi,
Bir gercek varsa.. yasamda,
Gönül ne kahve ister idi, n e de kahvehane,
Dost..isterdi,o demler de,
O sendin işte.
..
Bizim Mahalle de.. Can agabeyim.
Horhor yokusundan, arkadaslarin,
Kara mehmetin, paşa mehmetin,
Asagi sokak da,muhtar Turhan ‘in,
Agacin altinda, cesmenin basinda,
Senin cevren de toplanirlardi,
Gunduzler unutulurken,
Geceler bir basina,sizin olurdu.
..
Genclik yillarimiz, en guzel anilarinda,
Affan’i, Selahattin’i daha-daha,
Kimleri,kimleri… bulurda gelirdin.
İnsanlarin bir kaderimiydi ? !
…Doksanbesli yillarda,annemizi kaybettik.
Takdir-i ilahi derken,isdirap icinde kaldik.
O bizim yasam da,tek dayanagimizdi.
Canimiz kanimiz, annemizdi.
..
Ne zor,kabul ettik..onsuz yasamayi..
…
Yarim asir yasanmis; cocukluk yillari arkasindan,
Sensizligin buruk acisi,
Yüregime bir ates gibi düstü,
..
Yillar sonra,” bizim mahalle”yi,
Düslerimde yasatirken,guzel dostlari buldum.
Kavgalarimizi ve muhabbetlerimizi,
O agacin altini hep, ariyorum.
Hani! o uzun baston sopan,
Kizdin mi firlatirdin, arkamizdan,
Yakasi acilmadik,sozleri n dusunmeden
Savulu verirdir, orta yere.
Can agabeyim,
Darginliklari hic yoktu,” bizim mahalle” nin
Dostluklar ve kardeslikler i yasardi,
..
Yaz tatilinde giderdin, Yalova-Cinarcik,
Her sene sizi, neşe ile ugurlardik,
Çeşme karsisinda,minik evimiz,
Saginda,Affan’i –solunda Selahattin’i
Uclu ikizler,gibi butunlesirdiniz.
Kizlarin kahkahlari,ardiniz da kalirdi.
Ne sen ve sakrak gencler diniz…
Bizim mahallenin,”tatli belasi”
..
Aksam saatlerinde kapi onune dolar,
Konu komsu, camlara cikar,
Her insanin yuzunde, bir tebessum.
Dertleri bir kenara koyardik.
Dostluklari yuregimize sarardik.
Hayat cesmesinden, damlayan sular,
Yillar icinde bir –bir akti gitti.
..
Evimin kenarinda, kalmis, sessiz bir resim!
Hasta gunlerinden, bana emanet,
Simdi elimde, kagit pecete,
Gozlerimden akan yaslari,siliyorum.
Hep birlikte soyluyoruz,zamana karsi,
“kader boyle..imis” sarkisini,
Toprak; insanlari ve dostlari geri aldi.
..
Sair yazardi, “ah! ulan Riza”,
“sen olecek adam miydin? ! ”
Can agabeyim,” bizim mahallenin”
Tarihini gonlumuze,sen yazdin.
Bizi birakip gidecek,insanmiydin.? !
…
Hüzünlü yüregimde,bu gun,
Hic bitmeyecek, sevginiz kaldi.
…
Caglar Akarsu