Bizim küçük Saime Şiiri - Murat Kılıc

Çocukluğu elinden, alınmış bir çiçekti
İmrenerek yaşadı, bizim küçük Saime
Annesi kanat gerdi, baba zulmünden çekti
Hasret kaldı sevgiye, bizim küçük Saime

Doğduğu o ülkede, yoktu Aydın havası
Herkezin bir başkaydı, türlü türlü hevası
Yoktu kanayan yerin, sargısı bir devası
Kanında boğulmuştu, bizim küçük Saime

Uzandı bir büyükten, sıcak mı sıcak bir el
Geçti zaman yıllarca, aktılar oldular sel
Kalmamıştı saçında, ağarmadık bir tek tel
Öğretmen oluverdi, bizim küçük Saime

Nişanladılar onu, teyzesinin oğluna
Ah kimlere takıldı, nasıl düştü ağına
Bakmadılar onlar hiç, ne sola ne sağına
Nişanı atıverdi, bizim küçük Saime

Konuşmazsa herşeyi, aklına takıyordu
Temelinde pisişik, sorunlar yatıyordu
Sırtına küfesine, ne dertler katıyordu
Büyüttü kamburunu, bizim küçük Saime

Güle oynaya gitti, Şırnağın ilçesine
Taşa tuttu teröris, okulun bahçesine
Baksalarda çare yok, yöre tarihçesine
İlk sınavını verdi, bizim küçük Saime

Üç senenin içinde, bilmem kaç kişi sevdi
Men ettiler bu aşkı, kalktı dizini dövdü
Bir Sufiye takıldı, ağaçtı yanlız gövdü
Evlenecek kararlı, bizim küçük Saime

Çocuklarla uğraşmak, onu hep çocuk kıldı
Otorite sandığı, o benliği yıkıldı
Kafası karma karış, nerelere takıldı
Attı yine nişanı, bizim küçük Saime

Ailesi sinmişti, yoktu elinde erki
Bunlar asla görmedi, sıkıyı vede berki
Düşman ilan edildi, tek kelimeyle belki
Hak hukuka bakmadı, bizim küçük Saime

Otuz yaşına geldi, el bebek gül bebekti
Anasının kalbinde, hala küçük bebekti
Sorumluluk almaktan, kaçtı çünkü şebekti
Boyadı hayatını, bizim küçük Saime

Yaşadığın bu hayat, karlı dağda çığ olsa
Yedi düvel arkanda, düşünmeden sığ olsa
Güç olsada geç olsa, dünya sana tığ olsa
Yazık etti kendine, bizim küçük Saime

BU ŞİİR SAİME ŞİRA'YA İTFAHEN YAZILMIŞTIR!