Kendini Aslan sanıyor, meydanı boş bulunca
Ha bire konuşuyor, dil kemiksiz olunca
Bir anda feryad eder, kendine dokununca
Başkasını tanımaz, bizin köyün EŞEĞİ
Ona herşey mübahtır, biz yapınca hep ayıp
Hiç kimseyi dinlemez, bilmez ne büyük kayıp
Gitiği yanlış yolda, kendini adam sayıp
Bilmez ki değeri yok, bizin köyün EŞEĞİ
O kimseyi dinlemez, Hep kendine inanır
Kendisi çalışmadan, başkasına dayanır
Yürüdüğü yolarda, dört bir renge boyanır
O kendini kandırır, bizin köyün EŞEĞİ
İnsanlar çalışırken, O avare dolaşır
Beleş bir yer gördümü, hemencecik yanaşır
Kargaşayı çok sever, her yarayı o kaşır
Fitnede pek ustadır, bizin köyün EŞEĞİ
Can dostu söylüyor, olmaz böyle adalet
Helal Haram demeden, etmiş koca bir servet
Dost düşman ayırmadan, hep ediyor ihanet
Hesabını veremez, bizin köyün EŞEĞİ
01.07.2008
Kayıt Tarihi : 6.11.2008 23:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (4)