Bizim Köyümüz Şiiri - Kadri Kırmızıtaş

Erken bahar gelirdi dağ başlarına
Şimdi yalnız kalmış bizim köyümüz
Koyun kuzu meleşirdi yamaçlarında
Şimdi yalnız kalmış bizim köyümüz

Nerede o tatlı tatlı söyleşen dilleri
Çay kenarında zikre dalan gülleri
Kimse kalmamış hani gelin kızları
Şimdi yalnız kalmış bizim köyümüz

Köyde her evin bir başka neşesi vardı
Büyükler konuşur küçük susardı
Saygıdan kusur olmaz hürmet ederdi
Şimdi yalnız kalmış bizim köyümüz

Sordum dediler birkaç hane kalmış
Evleri virane baykuşlar konmuş
Muhabbet çayların tadı bozulmuş
Şimdi yalnız kalmış bizim köyümüz

Kış gelince kardan kapanırdı yolları
Bacada tezek dumanı topraktı damları
Sac sobada demlenirdi sohpet çayları
Şimdi yalnız kalmış bizim köyümüz

Gittim gördüm yanan soba üşüyor
Giden gitmiş kalan üzgün susuyor
Muhabbetler eski tadı vermiyor
Şimdi yalnız kalmış bizim köyümüz

Evlerimiz yan yana hepimiz gardaştık
Sürüler köye iner eşlik ederdik
Dağlarında uşkun toplar oynardık
Şimdi yalnız kalmış bizim köyümüz

Gurbette garip kalmışım köyüm yazarım
Her şey tas tamamda yine köyü özlerim
Eğer ölürsem köyümde olsun mezarım
Şimdi yalnız kalmış bizim köyümüz