Bizim Köylüler Gabış Musa

ne koltuk sapanım oldu, ne de sapan daşıynan
serçe avladım,
ne keklik yumurtası topladım
ne palazım oldu, ne de palazıma çekirge avladım

ütmelik yolmaya gittiğim nohut tarlasında
minicik bir göcene rastladım
işim bitince alırım diye,
koydum yuvasına
geri döndüğümde elimle koymuş gibi
bulacağımı sandım
bulamadım

oysa tavşan; yavrusu göcene
'yedi gününü yetirdim
bıyıklarını bitirdim
haydi yavrım sen dereye, ben tepeye'

der göceninden ayrılırmış
tavşanın ön ayakları kısa olduğundan
inişe gidemezmiş
ama yokuşa giderken tutulmazmış
üstelik göcen kaçarken
görülmeyecek kadar süratli gidermiş
davşan yavrısına başıyın çarasine bak
anandan bile medet umma derimiş.

“-mahlukatın en garibeni davşandır
alıcı ğuşlarda, yırtıcı hayvanat da
davşan etine bek maraklıdır
oyusa tavşan bi ot yer
bi ğuş ganat çırpsa ürperir
tevlike sezdimiydi de
olduğu yere pusar

yünseklerde dönelek,
olduğu yerde çakılı galalak
akboba, gartal gibi yırtıcı kuşlar
tavşanın olduğu yeri tesbit ettilerse
pike yapalak avının üstüne
çullanı(r) lar
davşanın şansı zıfır
eninde-sonunda nasibi;
ya başka bi gurt-ğuş
ya da omzutüfekli avcıdır
gaşsa-gaşsa, nereye ğadar
kim demiş çıkmadık canda umut var

“-insanları heş sorma ğari
omzuna tüfeğ saran soluğu dağda alıvıri
sadece Gızılbaşlar tavşan eti yemezlermiş,
Hazreti Ali'nin kedisi diye

hatta tavşannın geçtiği tarlayı
yedi yıl ekmezlermiş
uğursuzluk gelmesin diye
gerçi olcak iş deel emme
günahı obalı söyleyenlerin boynuna”

“-desene senin davşannara
bi Gızılbaşlar acıyoru, bi de Bizim Musa
Cucur Emmi, senin Musa’ya
“-yau gayınçı böyle evden camiye
camiden eve gelip gediyon
bi i(n) san içine çık, odaya gayfaya
gelip-getmeyon” demiş

Dervişden tüfeğ isdemişler
barabar ava ğetmişler
derkene Halil A(ğ) anın öğüne bi davşan çıkmış
tüfe yüzüne dutmuş
baksaykı karşısında Musa var
“-yau gayınolan höyle söykeye ğet
bak davşanı gaçırttın”
demeye ğelmamış, bi davşan daa
Musa ğene garşıda

çok ğeşmemiş bi davşan daa
emme bu sefte Musanın anacına
Musa tüfe(ği) yüzüne almış
emme tüfek ataş almamış
Musa tö(v) be istihfar etmeye başlamış
“-az galsın besmele çekmeden ataş etceğdik
mekruh olcağdı, çok şükür, bin şükür Allahıma
bereket versin tüfek ataş almadı”
Halil A(ğ) a tüfeğ(i) sıkcak emme arada ğene Musa var

bi davşan daa
“-len bre ğidi sık! ” demeye ğalmamış
gaşla ğöz arasında Musa gene yüzüne almış tüfe(ği) emme
bu sefte de
“-Bismillahirrahmanirrahim” deyip
mubarek gene ataş almamış

Musa bire beş gatmış
“-töbe estağfirillah
mahluğun canını alayazdık
şükürler olsun Ya Rabbim Teallallah”
nefsimize aldandık, münafığa gandık
Senin Uluhiyetinden soval olunmaz
niyemetin hesabolunmaz
Gözel Irapbım beni sınadı
bereket versin tüfek ataş almadı
ma-az-Allah”

Halil A(ğa) bi hitdetinen
“-n’oldu len”
“-Canabı Rabbil Alemin müsaade etmedi de
tüfeğ ataş almadı
ız daa gatil olcağdım
şeytannığına gandım
gene de sevdiği gulumuşuyun
verilmiş sadakam varımış da
mahlukatın eceli gelmemiş
yaşanacak ömürü varımış da
tüfek ataşlanmadı
şükür emrine Rabbim Tealallah

ben gediyon enişde
hemen bi töbe istiğfar namazı gılmam ilazım”
Gucur Emmi almış elinden Dervişin çifteyi
galdırmış horazını
tetiğe bi basıyo “gümm! ”
“-hani patlamayodu”
“-orası gakcakmıydı len” deyoru
Musa bu! ”
“-Canab-ı Allahın sef gulu”