Bizim Köyler Şiiri - Sefa Beyazıt

Kim kaldı ki tozlu yolun selinden
bizim köyler viran oldu gidiyor
Yıkılmış harmanlar esmiyor yeller
Bizim köyler viran oldu gidiyor

Bereketliydi toprağım tâm saçardı
Her türlü nimete kapı açardı
Günümüz huzurlu mutlu geçerdi
Bizim köyler viran oldu gidiyor

Bir insan seliydi akar giderdi
Çatlamış toprağı hamur ederdi
Ne ekmek telaşı ne yaşam derdi
Bizim köyler viran oldu gidiyor

Ne kaldı ki arpa buğday başaktan
Umutlar kesilmiş yeni kuşaktan
Kocamışlar kalkamıyor döşekten
Bizim köyler viran oldu gidiyor