Bizim köy Şiiri - Mikdat Bal

Şu bizim köyümüzden biraz haber vereyim
Ahvali manzarayı göz önüne sereyim

Eski ismi gorgoras yenisi Eğridere
Çaykaradan yaylaya cennet gibi bir yöre

Su elektrik yok idi bir tek çeşmemiz vardı
Yollar çamur, patika, iki kişiye dardı

İnsanlar birbirini kardeş gibi severdi
Her kes arkadaşını gıyabında överdi

Çoğu fakirdi lakin gönüller zengin idi
Hürmet,saygı,muhabbet hoş görü engin idi

Birinde dert olunca herkes ortak olurdu
Komşuları mutlaka çaresini bulurdu

Dul,yetıim,fukaralar beyden iyi yaşardı
Yediden yetmişine yardımına koşardı

Biri evi yansaydı hiç üzülmezdi buna
Köylüsü daha güzel bir ev yapardı ona

Ne oldu bu millete bilen varsa söylesin
İnsanlık öldü ise Allah rahmet eylesin

Her şeyde el birliği, büyükler dinlenirdi
En basit örnek, yayla aynı gün şenlenirdi

Her şeyde ahenk vardı, saygı, sevgi olunca
Köy yaşanmaz yer oldu, hoşgörü azalınca

Omuz omuza iken, insanlar sırt çevirdi
Hiç kusura kalmayın haset bizi devirdi

Geçen yıl izin yaptım, sıla-ı rahim ettim
Arkadaşın birine, falancı nerde dedim

Dedi sen onu boş ver, itin teki, yaramaz
Dedi bu köyde kimse, birbirini aramaz

Vardım camiye gittim, baktım cemaatı çok
Namazı kıldık çıktım, bir de baktım kimse yok

Meğerse hiç bir kimse birbiriyle konuşmaz
Onun için kaçarlar aynı yerde buluşmaz

Ne oldu bu millete, nerede eski neşe?
Dönelim kendimize dur diyelim bu işe

“mu'minler yek vucuttur” diyen pegamberimiz
Ümmeti olduğunu söylüyor her birimiz

Buyurur ki: “ giremez cennete inanmayan
İman etmiş olamaz birbirini sevmeyen”

Birbirine küs olan kavuşamaz rahmete
Rivayetler sarihtir çok zor girer cennete

Hayat cehennem oldu ahiret tehlikede
Bu işe son veriniz yazıktır memlekete.

Mikdat der sürci-lisan eylediysem affola
Umarım bu dargınlık hemen bertaraf ola