Bizim Köy Şiiri - Hilmi Can

Bahar olur koyun kuzu meleşir
Şenlenir dağ bayır ovamız bizim.
Mezreler çift dizi tutan yerleşir
Süt taşır kollarda kovamız bizim.

Yaz bereket tarla çayır biçilir,
Pınarlardan soğuk sular içilir.
Kısır sağın yayla, dağa seçilir
Meşakkatli geçer yazımız bizim.

Yeşili çiçeği cennet görünür
Köylüm birlik dirlik ile övünür
Haziran sonunda yarı bölünür
Kaltarmak Kurtuban yaylamız bizim.

Sanmaki yaylada rahat kalınır
Aza Ardanuç'a elçi salınır.
Ormandan ihtiyaç izni alınır,
Temmuzdur meşe herg ayımız bizim.

Ahir yazda yayla iner köyüne,
Harman kızak sen bak şimdi oyuna
Kasım gelir koç katılır koyuna
Çoban döker başlar sıramız bizim.

Kış erken gelerek geç gider bizden
Karda yürür köylü hep aynı izden.
Uzak yollar alır dermanı dizden
Tabanvayla geçer ömrümüz bizim.

Ustamız bol hünerlidir elimiz
Kılavuzdur ecdat, ata, velimiz
Ozan olur, türkü söyler dilimiz
Yoktur pop, rak, hipap, cazımız bizim.

Hak'tan gayrısına eğilmez başlar
Önüne gelene çatılmaz kaşlar.
Yenir akşam sabah kârtolli aşlar
Aleme ikramdır azımız bizim.

Kanaat ehlidir, cümle halkımız
Rıza gösterilir, neyse hakkımız
Beşer aydınlatır sözlü şavkımız
Dirgen, tırmık, tırpan sazımız bizim.

İşte güçte bilmez asla bitabı
Atimize ışık olur hitabı.
Kimi söyler, kimi yazar kitabı
Şiire meftundur bazımız bizim.

Okulda oyunda bala yörede
Gençlik fikri, dinî millî törede
Sorumluluk ana baba dedede
Mutlu gezer oğul kızımız bizim.

Güneşin alnında yanan derinin
Hakkını alamaz, alın terinin
Canzadeyim ayan hali Ori nin
Karın tokluğuna çabamız bizim.