Bizim kartal Şiiri - Askeri Yılmaz

İlkbahar gelmiş kuşlar cıvıldıyor
Güneşte kırılan yağmur damlaları
Çiçeklere aşk musikilerini mırıldanıyor
Fakat bizim kartal oturmuş ağlıyor

Uçar gibi ayaklanır, tüm sarı gülleri koparır
Hepsini yok eder, ama ara sıra sararır
Ağıt yakar, gök kuşağı kara bulut der
Kuşların sesi benim için ölüm sireni der

Gözleri kızıl ölümü kusar
İlkbahara gölgesi düşer güzellikleri yakar
Dünya bir hiç bunlar cennet sanırlar
Bilseler hallerini oturup yerlerinde ağlarlar

Ağaç yok üstünde yuvası olsun
Eşi yok sıcak bir aile kursun
Varsın herkes gülsün mutlu olsun
Bizim kartal son baharda dursun