Bizim kadınımız.. Şiiri - Nesip Aykın

Bizim kadınımız..

Elleri nasırlı,
Belinde peştamalı.
Vurur orağını ekine,
Kızgın güneşin altında
Nur çehreli…
Sabırla,toprağa
Meydan okurcasına.
Onun için toprak;
Onurdu,toprak aş ekmekti.
Güneş batmış,beden bitmişti.
Toparladı çıkınını,
Çalıştırdı topuklarını,
Yuvasına doğru.
O yuvaki mukaddes bir ocaktı,
Karnı burnundaydı kadının,
Yakında bu yuvaya,
Bir fert daha katılacaktı.
Beklenen gün geldi çattı.
Önce acılar,
Sonra sancılar,sancılar.
Soğuk bir terin arkasından,
Bir çığlık yükseldi,
Bir evlat daha vermişti,
Yüce yaratan.
Ezan okundu kulağına belendi,
Tatlı bir uykuda olan;
Ananın yanına verildi.
Ertesi gün uyandı kadın;
Doğruldu yerinden,
Tatlı bir tebessümle çocuğuna bakarak,
Uzun bir nefes aldı derinden,
Bir saat misali kalktı işine,
Yılmadan usanmadan…

Nesip Aykın-Erzurum-1988