Bizim İnsanlarımız Şiiri - Nurten Ak Aygen

Onlar bizim insanlarımız
Elleri nasırlı
Yüreği kırk taştan geçip giden su gibi temiz
Bakışları buğulu gözleri cam gibi saydam
Sırtını toprağa dayamış
Bir çınar dalı gibi
Ben gibi sevdikleri belli
Bu ülkeyi
Kahrından daha büyük öfkeleri
Çapayı vurdukları topraktan belli
Derin
Derin
Aramak bulmak için toprağın sihrini
Pamuk toplayan kızlar
Analar oğullar
Bostan kıranlar

Kat kat saklıyorlar
İçlerinde dertlerini
Her gün bir yaprak bir yaprak daha
Üstütte sarınan lahana gibi
Toprakta saklanan yumrular gibi
Gün geçtikçe büyüyor içinde urlar
Toprağın kutsallığına bilmeyenlere inat
Onlar ben gibi köylüdür
Köylüm toprağın efendisi:
Olmasada üstünde bir karış tapulu yeri:
Aşkı toprak
Ekmeği toprak
En son gideceği yari kara toprak! !

II

Vakit gün batımı
Eylül sarı
Şose yoldan geçiyor
Ardı ardına eski massey ferguson traktörler
Kasaları tıklım tıklım ırgat dolu
Kimi atlı kimi yaya yollar boyu
Çiçek bahçesi gibi
Başlarında yemenileri
Allı pullu boncuklu
Henüz yanmadı karşı dağlarda yörük köylerinin ışıkları
Çoluk çocuk
Günü bitirmenin sevincinde
Yanık türküler dillerinde
Bir gün gibi geçer bizim insanımız
Pamuk tarlarlarından bembeyaz güller arasından
Başına taç etmiştir
Yorgunluğu yoksulluğu
Çocuk ruhlu
Keserle yontmuştur tuncu
Saçını süpürge etmiştir analar
Yeter ki; göğsünde uyuduğu ana gibi vatan olsun!
Yeter ki; kekikli dağlarının bağrında
Ocaklar sönmesin
Her çilenin baş kahramanı bizim insalarımız

30/09/2016