Bizim İnsanlarımız Şiiri - Şevki Atik 2

Bir saksının çiçeğinde
toplanmış ellerimiz
Yüreklerimiz hava kadar temiz
alınlarımız gökyüzü kadar açık

Parmaklarımız
sevdamızı işlemiş
kilime nakış nakış
Bir halıda akdenizi görürsünüz
masmavi uzanmış göbekte
ağlar gibi görürsünüz Meriçi
halının kenarında
sanki nöbette.

Uzanmış ellerimiz
yaprağın yeşiline
Uçan kuşu kondurmuşuz
halının en güzel yerine
Türkülerimiz yüreğimizin en güzel dilidir
Şakır şakır anlatmışız
töremizi ufacık bir kilime

Yaylanın çakıl taşında kanımız
Canımız var sümerbankın bezinde
Oylum oylum ağlamışız,gülmüşüz
Bir tırnağımız Edirnede körelmiş
Diğeri Karsın peynirine işlenmiş

Ah! Bizim insanlarımız...
Gecesi gece, gündüzü gündüz
Bin parçaya bölünmüş umutlarımız
Yağmura dur! demişiz
Toprağa gözyaşımız yeter
Güneşin ışığını kıskanmışız
toprağa gözyaşımız yeter

Öfkemizin bilenmiş şehrinde
halay çekmiş sokağımız, evimiz
Yememiş, yedirmiş
aç kalmış
anamız, avradımız, kızımız.

Meyvenin rengi bizim
kazmanın kör sapında
yorulmuş kollarımız.
Sesimiz Anadolunun mavisinde
ekmeğimiz yorgun gözlerimizde

Yüreklerimiz hava kadar temiz
alınlarımız gökyüzü kadar açık.

Aşklarımız boy boy uzamış
eldeğmemiş en küçük dilime
Yüce dağlar baş eğmiş
Bozkırların sarısı öpmüş elimizi
Kızımızın alınteri akmış kilime.

Yar yüreğim yar
getir üstüme
tül kadar hafif
kar gibi temiz
insanımın yüreğini sar

Demir kelepçenin
gözünde sancım.
Doğuyorum.
Bu gece sevincim var.
Koşuyorum.
Arzularım ayak bileklerimde
Dayan yüreğim
dayan
Varlığımın en güzel yerinde
Bizim insanımız var.

Not: Bu şiirin son iki bölümü Türk Edebiyatı Dergisi Ocak 1994,sayı:243te yayınlanmıştır.

Şevki Atik