Bizim Hikâyemiz Şiiri - Bolat Ünsal

Bir varmış, bir yokmuş diye başladı bu hikâye.
Belki çok şeyler yaşandı, üç beş günde.
Belki çok şeyler kaldı yaşanacak geriye.
Al kalemi, yazalım kaderi yeniden seninle.

Bakışların değdi o gün ilk defa gözlerime.
Çağladı gülücüklerin, döküldü gönlüme.
Anlatamadık, gizli kaldı duygularımız belki de.
Al kalemi, yazalım kaderi yeniden seninle.

Nice fırtınalar koptu bilemezsin yüreğimde,
Dinmez bir tufandır bu, alır götürür beni de.
Çakar şimşekler, depremler olur beynimde.
Al kalemi, yazalım kaderi yeniden seninle.

Belki erken düştüm yollara sana gelmeye,
Belki sen geç kaldın, buluşacağımız o yere.
Aynı yollardan geçtik, tutuşamadan el ele.
Al kalemi, yazalım kaderi yeniden seninle.

Biliyorum, unutacaksın bir gün beni sen de.
Bense, asıyorum kendimi saçının tellerinde.
Umutlarım darağacında bedenimse çöllerde.
Al kalemi, yazalım kaderi yeniden seninle.

Alalım zamanı bence biraz daha geriye,
İstersen sen koş yetiş, üç beş yıl ileriye,
Kesişsin yollarımız, mutlaka bir gün bir yerde.
Al kalemi, yazalım kaderi yeniden seninle.

Bolat Ünsal / Falezlerdeki Çığlık 2004