Bizim Hikayemiz Şiiri - Erol Pekdemir

O kadar yalnızlık biriktirmiştik ki
kalabalık dünyamızda
O kadar tenhaydık ki kendi aramızda
sitemlerimiz yankılanırdı karanlığımızda

Başımıza kanaatin tacını beğendik
Şükretmeyi anamızın ak sütünden
kesilmeden öğrendik.

Kapılar çarpılırken yüzümüze
çocukluğumuzun bahçesinde.
Bir katresi geldi rahmetin
hicaptan küçülen gözlerimize.

Alnımıza güneşi aldırdık.
Gölgemizi küçücük ellerimizle kaldırdık.
Bizden iki satır namuslu bir şey kalsın.
Biz kendimizi bir buna inandırdık.

Beşikten yalnızlığa yürüdük.
En güzel hali düşlerken melâle büründük.
Otuza yakın bahar geldi
çiğdem topladığımız tepelere
çocukluk etmedik, büyüdük.