Bizim Hayat-ı Şiiri - Muhammet Ayaz Göler

Zaman gelir yokluğumuz çöller içinde
Kaybolur gider, savrulan rüzgar içinde,
Adımız kalır, senin bende, benim sende
Eskiler unutmayacak senide, benide.

Şahit olacak şu yanan, cümleli kağıtlar
Sevdik biz, bir birimizi diyen o yazılar,
İkimizin el ele yürüdüğü bu sokaklar
Göçük bir viran hane gibi olan aşıklar.

Yelimiz esmiş, buralara kadar uzaktan
Hangi sevdalı öğrenmiş âşk-ı şafaktan,
Oysaki âşk tüketir insanı yaşamaktan
Biz bile yorulmuştuk gizli buluşmaktan.

Uzadıkça uzadı artık bu yol, gidilmez
Dökülüyor yapraklar, bir daha yeşermez,
Geçiyor üzerimizden bin asırlık seneler
Yazıyor bizim hayat-ı ölümlü olan gazeteler