Bizim Hatice Şiiri - Mahmut Kızıloğlu

Kurumuş güller bile hayat bulur, pamuk ellerinde
Geceler gündüze döner, ne zaman baksam gözlerine
En küçük leke bulaşmamış sözlerine
Hep hayaller kurar, içinden geldiğince,
Dinleyin; onu size anlatayım dilim döndüğünce

Yaşı biraz küçük amma çok büyük yüreği,
Kendi üzülür yinede üzemez kimseyi
Aşkı tatmadı, henüz bilmiyor öylesi sevmeyi,
Lakin gönüllü bir bayraktardır sevgi denince,
Çağlayan misali coşar bizim Hatice

Bazen bir noktaya bakar dalar gider
Anlayamazsın sanırsın içinden nehirler geçer
Kim bilir o anda aklına hangi hayaller düşer.
Yüreğinde çocuksu bir hüzün, ilgi görmeyince
Gözlerinde çiğ damlası, ağlar bizim Hatice

Sohbete söze gelince konuşur, kelimeler seçilmiş,
Adeta sanki büyümüş, sonra tekrar küçülmüş,
Bilmem hangi umutları yeşermiş, hangi hayalleri çürümüş?
Yanaklarında en nadide güller açar o gülünce
Bir gülistandır sanki, bizim Hatice

Bursa'da oturur ama Erzurum'ludur
Özü sert sözü mert dadaş kızıdır
Örfüne adetine kökten bağlıdır
Çiçekler utanıp boyun büker o yürüdükçe,
Veriri bağa bir velvele bizim Hatice