Bizim Gözümüz Karaydı Şiiri - Nesrin Olcay

Eskiden,daha biz çocukken,
Ama kendimizi büyüdük sanarken
Gözümüz karaydı bizim.
Korkmazdık hiç bir şeyden.
İster ''Cahil cesareti''deyin,ister''çocukluk'',
Henüz kendimizi kurtaramamışken vatan kurtarmaya soyunduk.
Dedim ya gözümüz karaydı bizim.
Küçüktük,saftık,korkusuzduk.
Henüz kendimizi kurtaramamışken,
Henüz adam olamamışken,
kahraman olmaya soyunduk.
Kimimiz ''Devrimci''olup Sosyalizme imrendik.
Kimimiz ''Ülkücü''olup vatanı sahiplendik.
Gezmeyi,eğlenmeyi bilmedik,
Flörte hiç özenmedik.
Kimimiz'' bacı-kardeş'',kimimiz'' yoldaş'' olduk.
Sevip sevilmeyi ayıp saydık.
''Önce okuyup kendinizi kurtarın,sonra vatanı''
Dedikleri için anne babalarımızı da cahil sandık.
Çocuktuk ama büyüdüğümüzü sandık.
Birileri bağırıp haykırdı,biz de inandık.
Kendimizi kahraman sandık.
Ünüversitelerde dayak yedik.
Kimimiz öldük,kimimiz yaralandık.
Taşlandık,coplandık,şaşırıp kaldık.
Hani biz kahramandık.
Çoğumuz okuyamadık,meslek sahibi olamadık.
Hiç bir baltaya sap olamayan vatanseverler olarak
kariyer sahibi kendinisever çocuklar yaptık.
Biz bayramlarda duygulanıp gözleri yaşaranlar
Bayramları manasız bulan bir nesil yarattık.
Biz altmışlarda doğanlar gözü karaydık.
Çocukken büyüdüğümüzü sandık,vatan kurtarmaya kalktık.
sahi neden,kimden kurtaracaktık,hiç sorgulamadık.
Şimdi kırklarımızı yaşarken hala arayış içinde
İçimizde yaşanmamış heveslerle,
hamdık,pişemeden yandık.
kahramanız sandık,birilerine kandık.
Gözümüz karaydı bizim,
Küçücükken büyüdük sandık.