Bizim Gibileri Şiiri - Gecelerin Şen Ge ...

Bende şiir aşktan önceydi
Aşk seninle geldi.
Bende huzur senden önceydi
Hüzünse aşk ile geldi
Bende hak benden önceydi
Sen geldin o gitti

Böyledir hep benim gibileri
Yürekleri haykırır fakat kekemedir dilleri
Ve hep zulmüyle pahidar bir sevgilinin
Ardından sallanır elleri
Böyledir benim gibileri
Koskoca dünyayı içine alır da yürekleri
Fakat o kca dünyaya sığmaz hiçbiri
Mekanları ve milletleri yoktur onların
Beyaz bir sayfanın olduğu yerdir evleri
Kıyamasalar da o beyazı kirletmeye
Duramaz ve yazarlar onlar yine de
Tek dostlarıdır kalemleri
Bilirler, yalnızlık kendi,
Yalnızlığa yazılmaksa o beyazın kaderi
Değiştiremezler ikisini de hiçbiri.
Sonra bir gün tutar okur birileri
O kirlenmiş beyazdaki dizeleri
Ve bir diğeri....
Buldum sanır.
Sonra der ki 'budur hayatın değeri'
Onlarsa üzgündürler
Zira o sadece okur ve asla bilemez
O dizeleri yazdıran kederi
Bunu anlasalardı kalır mıydı
O beyazı kirletmenin kıymet-i harbiyesi

Kendilerine şair demez asla hiçbiri
Yine de yoktur her defasında katledilen
Yüreklerini saracak başka kefenleri
Dedim ya böyledir benim gibileri
Ne diğerlerine,
Ne de birbirlerine benzer kendileri
Nerede bir çığlık işitilse
Önce onların yürekleridir sızlayan ve
Fakat onların hiçbir zaman duyulmaz sesleri
Yoktur belki ceplerinde bir metelik
Yada dünya üzerinde yarına kalacak servetleri
Ama anılırlar çağlar sonra dahi olsa
Aşk gerekçeli bir kaza anında onlar.
Tutanakçıdır onların dizeleri.
Unutmazlar, unutulamazlar
Var oldukça yeryüzünde merhametsiz sevgili.
Unutamadıklarınca unutuldukları için midir nedir
Mahşere kadar duyulur onların iç çekişleri.

Bende senden önce şiir vardı
Açılan tomurcuk
Gülümseyen çocuk heyecanında
Gittin, bir hazan bahçesi ve
Kendini gömen bir şair kaldı ortalıkta.
Baharı bekleme artık
Dönmez bu şehre kuşlar
Ve eksik olur sanma kapından bitimsiz kışlar
Hala her anımdayken varlığının izleri
Sana kış bile çok belki

Böyledir bizim gibileri
Şair deseler de adlarına onların
Istırabın kâtibidirler aslında hepsi

(Muhsin Yılmaz)