Her evin bir abisi vardı bizim mahallede
Evler çiftlik gibiydi kocamanlardı
Bahçeli, havuzlu, tulumbalı
Bazılarının, ön cephesinde pencereler cumbalı
Yollar ne genişti ne dardı
Ne de trafik bu kadardı
Yol boyu Akasyalar, arka bahçelerde bademler
Ön bahçede çardak asması ve güller
Arkası dere idi bizim evimizin, kuzular otlardı,
Derenin öbür yakasında evler de vardı
Tarlalarda gelincikler peygamber çiçekleri
Yol ağızlarında hayrat çeşmeler
Babam da ön bahçeye çekirdekli kırmızı dutlar,
Yan arsaya akasyalar dikmiş vakti zamanında
Dutlar çocuklar yesin diyeymiş annem söylerdi
Yan tarafındaki arsasında evimizin
Yakan top oynardık geceleri, gece yarılarına kadar
Saymakla bitmezdi bizim evin kuzinelerini
Patates,kestane, közlemek için fırınları
Üstlerinde su kazanları boyuma gelirdi boyları
İsraf etmek yoktu savaştan çıkalı henüz on yıl olmuştu
Kapımızın önünden türlü çeşit otlar,yayık ayranı,
Sepet,sepet üzümler geçerdi eşek sırtında
Cumhuriyetin keyfini çıkarıyorduk sessiz güvenilir ortamlarda
Bahçedeki akasyaların beyaz çiçeklerini yerdik
Çocukluk işte,
içlerinde siyah minik böcekler olurdu
Hemen geri çıkarırdık,
ne güzelmiş meğer o günler
Aah bir de babam olsaydı
Şimdi o günler ve o evler
albümlerdeki resimlerde sarardı
Eski bir şiir
Yüksel Nimet ApelKayıt Tarihi : 23.11.2008 14:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Babanızda muhterem insanmış çocuklar yesinler diye dut ağacı bile dikmiş mekanı cennet olsun. Buyuklerimiz hep böyle duyarılaydı.
Şimdi o günler ve o evler albümlerdeki resimlerde sarardı
Diline saglık
TÜM YORUMLAR (3)