Çok kötü, çok zor beğenen bir tv izleyicisiyim. Yıllardır, tv’de beğenerek ve uzun süre izlediğim dizilerin sayısı o kadar az ki. İşte bunlardan biri de “Çocuklar Duymasın.”.....Onu da eşim izlerken, kulak misafiri oluyorum.Ucundan, kulağından izliyorum yani.
Bu diziyi sevmemin nedeni şu:Dizide canlandırılan bazı karakterler bize (ailemize, yakın arkadaşlarımıza, akrabalarımıza) o kadar benziyorlar ki! Özellikle dizideki adıyla Haluk, ya da Abidin.
Zaten ben, dizideki kişilerden en çok Abidin’i seviyorum. Oyunculuk yeteneğine hayranım; önce bunu belirtmek isterim. Ayrıca Abidin’de babamı, erkek kardeşimi, eniştemi, eşimi görüyorum. Bu kişilere benzeyen öyle çok yanları var ki Abidin’in.Ya da başka bir ifadeyle söyleyeyim: Babam, erkek kardeşim, eniştem ve eşim; Abidin’e çok benziyorlar. Özellikle eşim. İşte o nedenle çok seviyorum Abidin’i. Kısacası, bizim evin de bir Abidin’i var. Şimdi, bizim Abidin’in, dizideki Abidin’e benzer yanlarını söyleyeyim size: (Nasıl olsa aramızda yabancı yok. Ama aramızda kalsın.)
Televizyonun kumandası hep onun elinde, aynı dizideki Abidin gibi. Allahtan, tv’yle aram pek iyi değil de, o nedenle sorun çıkmıyor. Kim hangi kanalı açarsa evde, ben orayı izlerim. Genellikle, pek tv izlemem zaten.
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
