Bizim Ev Şiiri - Hasan Okursoy

BİZİM EV

Yazları elime bulaşırdı
Karadutun rengi
Konuşurdu az az
Pırıl pırıl olurdu gökyüzü

Her yağmur sonu
Görünmezdi ebemkuşağı
İçimde bekler dururdu
Evin sıcaklığı

Onu yazmak için
Akşamı beklerdim
Sarı defter arardım
Bir türlü bulamazdım

Bir gün
Tuttu inadım
Sızlandı her yanım
Kırıldı gülüşüm

Günü doldurdum
Tüm renklerin sesinde
Kimseye dinletemedim
Sesim kaldı geride

Bazen unuttum
İçimde büyürdü yalnızlık
Dallarımda sekip dururdu kuşlar
Başlardı sağanak

Sevgi ve dostluk
Bunları yaşattım durdum
Sözümde şimşek olmadım
Kimseye yamalı bohça atmadım

Yaşlı olsam da
İçim hala çocuk
Kurulup dağılan pazarda
Hiç olmadım kırık

O yaz akşamlarında
Şen şakrak
O serinliğinde
Ne güzel yaşadık

Yağmur başlardı birden
Sokaklar taşınırdı
Bir hüzünlü şarkı
Her köşeye sinerdi

Sahilde deniz uğuldayıp dururdu
Bir turuncu içimde parlardı
Bir de akşamcılar
Tek tek atardı

Bilmem hatırlar mısın?
Evimizin önünde bir akasya vardı
Ne güzel çiçek açardı?
Şimdi o anılar nerede kaldı?

Bir elmanın kabuğundan
Nasıl seslenirdim size
Güzelyalı pazarı
Eskimezdi içimizde

Kuşlarda dal
Denizde dalga olurdum
Kuşlar gibi
Sokak sokak uçardım

Ne zaman o sokağa
Yolum düşse yavaşlardım
O pencereden
Dalgın bakardım

Hasan OKURSOY