Bizim Ellerde Şiiri - Yaşar Cerit

Mevsimlerden kara kış bir akşamüstü,
Gün çoktan kavuşmuş alaca karanlık düşer.
Irmağın öte yüzündeki Anavarza’nın üstüne
Eflatun bir gölge çöker,
Ardından efil efil bir yel eser.
Yıldızların kızaran yüzünü,
Karanlık bulutlar usulca gelir örter…

Bu kurşuni ve mor gecede,
Gökyüzü kül rengine döner,
Yeryüzünde göz gözü görmez olur,
İnceden inceye yağmur çiseler.
Çok geçmeden şimşekler çakar,
Bir an aklanır karanlıklar,
Şimşekler tüm hızıyla yere çakılır,
Bu arada yağmur iyiden iyiye hızlanır…

Yıldızlar yorulmuş inine çekilir,
Çukurova’nın üstüne koyu bir karanlık kaplanır.
Saatler gece yarısını gösterdiğinde,
Anılarım tazelenir üstüme abanır,
Korkularım yeniden belirir,
Anavarza’nın eteklerinde o şimşekler patladıkça,
Sanki şu yüreğime bir hançer gelip saplanır…

Gözlerim ırar gider kuzeye doğru,
Daha da ötelerde,
Torosların tepesi ışığa bata bata sıvanır.
Gecenin kurşungeçirmez karanlığını,
O ışıklar ansızın gelir,
Bekirliden Kozan Eline dek biçer dolanır,
Bizim ellerde yer gök ıpıssız olur,
Şimşekler çıldırır gök kubbe kudurur,
Kıratın nal izleri kendi izinde kaybolur…

Sanki hayat öndücüne çıkmış gibi hayıfını alır.
Hava bir aydınlanıp bir söner.
Artık gün ağarır,
Kuşlar cıvıldaşır horozlar öter,
Yüzüm soluk bakışlarım donuk,
Esen rüzgar ıslık çalarak
Gelir yanaklarıma çarpar,
Gözlerim ağılı bir kurşuna döner,
Zamansa avuçlarımdan akıp gider.