Bizim Eller Şiiri - Nuri Ulufer

Memleket özlemi akla girince
Dolanır dilimde söz bizim eller
Zöhrepten zozana kar eriyince
Çiğdem çiçek açar yaz bizim eller

Annemin bu köyde saçı ağardı
Bacım on dördünde çeyiz yığardı
Ninem yetmişinde koyun sağardı
O zaman bilmezdi naz bizim eller

Yâdıma düşünce içim sızılar,
Yeşil yaylaları gönlüm arzular
Meleyince kara gözlü kuzular
İnsana verirdi haz bizim eller.

Kalaycılar köyden köye göçerdi
Köz üstünde kıtlama çay içerdi
Emmim bozkırları erken biçerdi
Güneşten kavrulur tez bizim eller

Yıl altmış yetmişler altın çağ idi
Dedem ninem o zamanlar sağ idi
Gençliğimiz sanki kısır dağ idi
Şimdi gönüllerde giz bizim eller

Hoş idi basmada tezek çatması
Kaz eti bulgur la pilav yapması
Taş duvar içine çamur atması
Ustaya kırpardı göz bizim eller.

İlkbaharda koca dere çağlardı
Anam tere yağla ekmek yağlardı
Dedem dayım ile gem’i bağlardı
Harmandan yükselen toz bizim eller

Toy gününde gençler ata binerdi
Kız erkek halayda dinme dönerdi
Davulun sesinden lamba sönerdi
Has kültür sahibi öz bizim eller

Nuri’nin gençliği sır oldu sende
Kısır dağı kor bağlamış sinemde
Yaz bitip’de mevsim kışa dönende
Yaprak gazel olmuş güz bizim eller

23/ 7 /2014