Bizim Eller Şiiri - Nihat Malkoç

Anadolu göze, sevgi pınarı
Kanayan yaraya derman oldular
Odur insanlığın asil çınarı
Adalet dağıtan ferman oldular

Hiçbiri Hakk yoldan dönmedi geri
Misk kokar şehidin mübarek teri
Hepsi de cengâver, sözünün eri
Gönülde büyüyüp vatan oldular

Huduttan hududa nöbet tuttular
Sıla hasretini hep unuttular
Sabır devşirdikçe öfke yuttular
Şanlı bayrağımda al kan oldular

Diri göründüler, diri kaldılar
Düşman güruhuna korku saldılar
Ecdadı kendine örnek aldılar
Yurtlarına adil hakan oldular

Yaz kış demediler eylerken sefer
Canını emanet bilirdi nefer
Üç kıta bizimdi, bizimdi her yer
Zulme karşı durup kalkan oldular

Erkekçe savaştı, kurmadı pusu
Haramdı onlara gaflet uykusu
Aça aş oldular, susuzlara su
Yersiz yurtsuzlara mekân oldular

Candan aziz bildik biz bu elleri
Şekerden, kaymaktan tatlı dilleri
Dile gelir sazın ince telleri
Mazlumun dilinde figan oldular

Kimisi yemedi, yedirdi dosta
Kimi şükreyledi olsa da hasta
Tebessüm ettiler elemde, yasta
Kış gecelerinde yorgan oldular

Gündüzü bağrında saklar geceler
Sevgiye banıldı sözler, heceler
Bu topraktan gelip geçti niceler
Zulmü dara çeken urgan oldular