Bizim destanımız

aşiyanı gördüm dün geece rüyamda,
ören olmuş o herkesin imrendiği yuvamız,
çoğu çiçeğimiz kurumuş,
birkaçı hala inatla yaşam savaşında,
elinle diktiğin dikenli incirlerin yol kenarına
hepsi tutmuş,seneye belkide meyva verir
ama o güzelim yuvamız bir kömür yığını,
duvarın biri yıkılmış,pencereler,
birer kara oyuk sanki,
hatırlasana nasıl özenle hazırlamıştık biz
aşiyanımızı,
nasıl kıyıpta yaktilar,bizi evsiz yurtsuz
bıraktılar,
göz vardı bizde,nazara geldik biz,
yakanlar bulunmadı,olay hala bir giz,
ne diyordu konu komşu,yakın çevremiz,
Maşaallah nasılda yakışıyorsunuz
birbirinize siz,
nasal oldu mutluluğumuz,
yıllar sonra destan olup anlatılıcak
Çukur ovada bizim destanımız

GÜLEN