Bizim de bir Evimiz Vardı

Bizim de bir evimiz vardı,
Bir oda bir araydı,
İçinde altı nüfus yaşardı,
Pencerelerden kahkahalar taşardı,
Tüm mahalleli bu hale şaşardı.

Evin bahçesinde meyve ağaçları vardı,
Meyve ağaçlarında kuşlar yaşardı,
Bahçesinde çocuklar koşardı,
Çocukların kahkahaları bahçeden taşardı,
Tüm mahalleli bu işe şaşardı.

Bir yaz akşamı babam öldü,
Mutluluğumuzu bin parçaya böldü;
Anamın yüzü karardı,
Bizim evi bir hüzün sardı.

Benimde isyanlarım vardı,
Mevsim kıştı, her taraf kardı,
Kaderin de bir planı vardı,
Biz bilmiyorduk, hayra yorduk.

O evin bahçesinde koşmuyor artık çocuklar;
Eski ev yıkıldı,
Ağaçlar kesildi,
Sesler kısıldı,
Sadece bir kaysı ağacı var
Babamın kendi elleriyle diktiği.