Bizim Dağlar Şiiri - Zafer Kazancı

Bizim Dağlar

Vakit erişince bahar çağına,
Şehirden, şenlikten bıkasım gelir.
Dağların ulu'su Ağrı Dağı’na,
Çifte kanat takıp çıkasım gelir.

Eksilmez yıl boyu sis kucağından,
Erimez buzları yaz sıcağından.
Doğunun bacası Cilo dağından,
Yıldızlara çivi çakasım gelir..

Tahayyülü bile üşütür beni,
Geç açar, tez solar gülü çimeni.
Erzurum’dan söküp Palandöken’i,
Egenin göğsüne takasım gelir.

Munzur’da çekince derin bir nefes,
Kalkar üzerimden gök denen kafes.
İç Anadolu’nun süsü Erciyes,
Durup karşısında bakasım gelir.

Barut kokar benzi soluk etekler,
Her kayabaşını bir kartal bekler.
Aklıma geldikçe solan çiçekler,
Cudi’yi Gabar’ı yıkasım gelir.

Yeşil Uludağ’da huzuru bulup,
Marmara’ya insem ovayı bölüp,
Samanlı dağında kar suyu olup,
Sakarya nehrine akasım gelir.

Bolu’dan güneye çevirsem yönü,
Bey Dağı’na varır yolumun sonu.
Toroslar’dan sorup Dadaloğlu’nu,
Ay dost! Deyip ağıt yakasım gelir.

Kaçkar’ın dumanı dört mevsim tüter,
Kop Dağı’nın yolu erken buz tutar.
Allahu Ekber’de şehitler yatar,
Üstünde gül olup kokasım gelir

Zafer Kazancı