Bizim Çocukluğumuz Şiiri - Hüseyin Sönmez

Mahalle aralarında topaç çevirir,
Birdirbir,müselles,top oynar,
Zar atardık.
Açık sinemalarda çekirdek
Satardık.

Kimi zaman bir ağaç gölgesinde
Kimi zaman bir kanepede yatardık.
Arkadaşlarla kavgamız eksik olmazdı.
Şükran teyzenin bahçesinde kayısılar
Hiç kalmazdı.
Eşi Ahmet amca bize hiç kızmazdı.
Bir başkaydı bizim çocukluğumuz.

Bazı günler araba yıkardık.
Bazı günler manavda karpuz satardık.
Bazı günler mahallenin tüpçüsünde
Çalışırdık.
Korkmadan,yılmadan,
Yıllarca çalıştık çalmadan.
Kimseden beş kuruş harçlık almadan,
Atarimiz,bilgisayarımız hiç olmadı,
Hiç internete girmedik.
Hamburgeri,pizzayı tanımadık,bilmedik.
Deniz kenarında tatil yapıp,yüzmedik.
Çoğu zaman ağladık gülmedik.
Bir başkaydı bizim çocukluğumuz...

Yarım ekmeğimizi birbirimizle paylaştık,
Sevdik sevdiklerimizle gülüp oynaştık,
Yıllarca çalıştık dostca kaynaştık,
Bir başkaydı bizim çocukluğumuz...

Belki çocukluk denmezdi buna
Yaşamadan çocukluğumuzu büyüdük,
Öyle bir özlemdi ki mutluluk,
Hep yıllarca ona doğru yürüdük...