Onlar;
Boşolan sokakların titrek efendileri...
Düşündükçe
Bir türkü mırıldanır kulaklarıma sessizce___
Gurbetin ve kimsesizligin verdiği acı
Bir özlemi arzulamaktadır düşlerinde
Vede olmayan fotoğrafların gülüşlerinde___
Büyüyen alevlerin alaycı gölğesinde
Sırt sırta izlerler
Dondururken vücutlarını gökyüzü mavisi___
Değişen bir gökyüzü mavilğinde
Olmayan düşlerin içinde ararlar kendilerini
Vede gündüzün getirdiği tedirğinliğini gözlerinde___
Sözler her zaman olduğu gibi yerini sessizliğe bırakırken
Onlar sahil şeridinin soğukluğuyla
İçlerini ısıtırlar
El sallarken onlara deniz feneri___
O kadar basık
O kadar ezikki yürekleri
Onlara insanların bir diğer adınında
Umutsuzluk olduğunu aşılıyordu,tekmelerden kaçışları gölğeleriyle___
Ve inadına yaşama tutkusu
Onların yapabilecegi belki de,son seçeneği sunuyordu avuçlarına
Bir kaç demir parçasının getirdigi karın tokluğuyla...
Kayıt Tarihi : 3.12.2006 04:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bunu neden düşünemiyoruz?
Hani bir doğa hatası değil, bir afet değil, bir savaşta söz konusu değil...Ama beşyüzbin kadar sokak çocuğumuz var...
O kadar çok umarsız ve duyarsız bir millet olduk ki...:(
Ne zaman ve nasıl bu hale geldik?
Yüreğinize sağlık.
TÜM YORUMLAR (1)