Bizim Çocuklarımız Şiiri - Çiğdem Yaldırak

Dün bir kız çocuğuyla karşılaştım
Ayağı çıplak,gözleri parlak
Dün bir kız çocuğuyla karşılaştım
Kirli saçları,elma yanakları
Nasılda bakıyordu bana
Dokunsam ağlayacaktı sanki
Nasıl ağlamasınki
Bana dokunsan bende ağlardım
Kaldırımın kenarında
Bir trafik lambası olmuş sanki
Donuk gözlerle bakıyordu öylesine
Hayır! Hayır öylesine değilmiş
Ben yanılmışım
Karşıda güzel potinleriyle,cici elbiseli çocuklar
Top oynuyorlarmış,yüksek binalı apartman bahçesinde
Nasıl oynuyorlardı ki
Anneleri kızmayacakmıydı
Elbiseleri kirlenip,potinleri yırtılmayacakmıydı
Bir damla gözyaşı aktı gözünden
Aslında gözünden değil
Yüreğinden geliyordu
Sonra bir damla daha,bir daha...
Dayanamadım gittim yanına
Elimi uzattım
Neden çocuğum dedim?
Dudaklarından tek bir cümle süzüldü
'Ben çocuk değilim ki'
Elbette haklıydı
Ona göre çocukluk
Gülmek demek,sevilmek demek
Ona göre çocukluk
Yaşamak demek
Oysa O,ne gülmüş,ne sevilmiş
Öyle ya O,hiç çocuk olmamış ki
Dedim ya....
Dün bir kız çocuğuyla karşılaştım...