Bizim Çocuklarımız! Şiiri - Seyfet Bozçalı

Hem mahzun, hem mazlum hem de zavallı,
Halden hale giren çocuklarımız.
Hem yoksul, hem yetim hem ide öksüz,
Ezilen horlanan çocuklarımız…

Bir kesimi internet bağımlısı,
Hep ona dalarak çıkmıyor sesi.
Ondan şikâyetçi ev ahalisi,
Şımartılmış, korumacı çocuklarımız…

Kimi tek bir lokma için çalışır,
Kimi öksüz, yetimliğe alışır.
Savaşlarda topraklara karışır,
Sahipsiz, günahsız çocuklarımız…

Yemek, yemek için pazarlık yapar,
Rüşvet ister söz alarak naz yapar.
Biraz kızsan sinirlenir, toz yapar,
Zengin evin aç kedisi çocuklarımız…

Öyle bir Dünya ki zalimlik dolu,
Mazlumun kanından kar etmek yolu,
Bağrına bassa da bu Anadolu,
Sürgünde, mülteci çocuklarımız…

Anne, baba erki kalktı ortadan,
Ne derse o oluyor sıradan,
Saygı, sevgi, hürmet kalktı aradan,
Saygısızlık batağında çocuklarımız…