Bizim çocuklarimiz Şiiri - Mehmet Emre

Geceleri uykularım bölünür
Yatak huzursuz
Çırpınır duygularım
Alıp götürürler beni ülkeme
Bir sigara yakarım orda
Gezinirim sokaklarda
Çocukları görürüm
Kimsesiz
Sokaklarda
Kuytularda
Sahipsiz zayıf cılız çocuklar
Üşür fideleri
Küçücük zeytin gibi gözleri
İncecik bedenleri
Bir yumruk gibi sıkılmış
Üşüyorlar
Gözleri baygın gözleri uykusuz
Küçücük yürekleri sevgiden şefkatten yoksun
Dünü hiç yaşamamiş yarından habersiz çocuklar
Bizim çocuklarımız
Şimdilik sessiz
Bir köpekten değersiz
Belki büyürler bu sokaklarda
Olur ya
Gıdasız aç
Bir dilim ekmeğe muhtaç
Kalemsiz okulsuz kitapsız
Karnını duyurmak için
Olur bir hırsız
Düşer mahpushaneye
Yatarlar çıkarlar
Aynı döngü içinde
İnşaatlarda, taşlarda
Çöplüklerde yatarlar
Tiner çekerler
Gazete parçalarıdır yatakları
Sıcak yemek görmez kursakları
Çocuktur onlar
Bizim çocuklarımız
Bir taraftan büyüklerimiz
Giyinirler takımları
Sallanır kıravatları
Ülkeyi yönetiyoruz diye
Bilmiyorlarmı bu çocuklar
Kimden ve nerden hediye
Ahh ah çocuklar
Yüreğim yanıyor içim kanıyor