Bizim Çocuklarımız Şiiri - Hayrullah Cırık

Çocuklar.....
Bizim çocuklarımız.
Bozkırda bir başak gibi salınan
Yedi veren gülleri gibi
Renk veren
Buram buram sevda tüten
Çocuklar
Bizim çocuklarımız
Candan maldan vazgeçtiğimiz
Kirpiğine zerre zarar istemediğimiz
Çocuklar
Bizim çocuklarımız
Haylaz yaramaz
Dört bir yana ışık saçan
Çocuklar
Bizim çocuklarımız
Bu koşuya başladığında
İlki ortası lisesi
ve üniversitesi
Bir yığın imtihan
Bir o kadar ödev
Geceleri sabahlara bağladın final geceleri
İpi göğüslediğinde sen
Teknoloji enstitüsünde
Rehber öğretmen din
Taşlar oturuyordu yerli yerine
Dökülse de cumhuriyetin çimentosu
Şekil belirleniyordu
Gelecek kuşak ile
Ve hepiniz bir UMUTTUNUZ
Gelincik kırmızısı
Dal budak yeşeren
Yedi veren gülleri gibi.
Ağustos yirmi dokuzu
Günlerden tatil
Pırıl pırıl bir deniz çekti içine
Datça kıyıları girintili
Üç paraya çalışan insanım iniltili
Akşam yemeğiydi derdiniz
Başkaca yoktu bir beklentiniz
Daldın derinlere
Balık çekti seni dibe
Sen onu vuramadın.........
Ama nefesin yetmedi gökyüzüne
Yüreğin senden daha delikanlı
Kandaki oksijeni verdi akciğere
Az kalmışken güneşe
Bitti kandaki hava
Kalmışsın denizin dibinde bir gece
Beklentilerinin neticesinde
Deniz dibinde yedi metrede
Sona erdirdin maceranı.
Oysa sen dağlara aşıktın
Tırmanırdın olmaz yerlere
Bu ne çelişkidir
Son bulur hayatın debi deryada
Hoşcakalın dostlar dost ca kalın
Bu dağlardan bir Emrah geçti
Geçti de ölüm için denşzş seçti
Ne olur demeyin
O dağlarda bir kartaldı
Kartal gibi öldü deyin

29.08.2014