Bizim Çocuklarımız Şiiri - Mehmet Yaş

Anlatmak zorsa da yavrucuklara,
Biliyorlar bizim çocuklarımız.
Devletin yaptığı çocukluklara,
Gülüyorlar bizim çocuklarımız.

Anne süt’ü elzem.. anne versin de;
Emzirme izin’i kaç saat gün’de?
Neden sınırlanmış, “bir yıl” içinde!
Soruyorlar bizim çocuklarımız.

Çocuklar muhtaç’tır ama ilgi’ye,
Geçim derdi ağır basar sevgi’ye..
Daha nefes alır almaz vergi’ye,
Giriyorlar bizim çocuklarımız.

Bu yavru’yu sanki gök’ten kuş atmış;
İzin alsan maaş zaten tuş atmış!
Çaresizlik çepeçevre kuşatmış;
Görüyorlar bizim çocuklarımız.

Sabah sıfır sekiz, akşam ta beş de,
Bazen kırk’ı bile aşan ateş de,
Süt emzirme odasında, kreş de,
Ölüyorlar bizim çocuklarımız.

Yaşanmadan o çocukluk yılları,
Bazen hazân kırıverir dalları..
Düşe-kalka sonu meçhûl yolları,
Yürüyorlar bizim çocuklarımız.

Ad’larımız “dar gelirli aile”,
Eksik olmaz başımızdan gaile,
Her hâlde dünya’ya bir hata ile,
Geliyorlar bizim çocuklarımız.

Nutuklar yanlış’ın ısrar’ı için;
Çözümler sorun’un esrar’ı için;
Bizim çilemizin tekrar’ı için;
Büyüyorlar bizim çocuklarımız.

21.03.1996

Mehmet Yaş

Şair / Söz Yazarı

GSM: 0 546 540 15 85
0 505 468 37 97