Bizim Buranın Çocukları Çabuk Büyür

Bizim buranın çocukları çabuk büyür
Güneşi uyandırırlar
mahmur gözlerle
Tüm dünyayı göğüslerler
Bağırlarında çelikten bir zırh açar
Ellerinde nasırlar...
Bizim buranın çocukları çabuk büyür
Boylarını aşmış kederle
Sokakları kambur yürürler
Yaşamak bir yük omuzlarında
Yaşamak kahır,
eprimiş bir canda sürükledikleri
Çocukluk teğet geçmiş onları,
yollar kesişmemiş
Ah çocukluk!
Sancılı bir kelime
Yarım kalmış ve ırak,
kahkalara aç dudaklarında
Baştan başa yabancı lügatlarına
Büyük ellerde ömürlerinin tapusu
Sürdükleri bu yaşam bir yabancı
Soğuk ve karanlık
Buz gibi elleri var,
küçük bedenlere sarılan
Bir tek adları onlarındır mezar taşlarında
İhtiyarlık dokunamaz tenlerine
Bizim buranın çocukları çabuk ölür.