Bizim Buralar Şiiri - İbrahim Halil Özdemir

BİZİM BURALAR
Bizim buralarda zamanlar çetindir
Doğru kullanmadıkça hesabı direkt kesilir
Bizim buralarda babalar evlatlarına sarılamaz
Evlatlar annelerini öpemez
Kız çocukları başkasına aşık olmazlardı
Bizim buralarda her şey çetindi
Yaz ayları kavurucu
Kış ayları sağanak sağanak
Öyle deliydi bizim buralar
Evlatlar babaları tarafından alkışlanmazdı şımarır diye
Babalar evlatları tarafından sokaklara atılırdı
Bizim buralar çetindi
Ekmek pahalı
Buğday katkılı
Emekler sancılı
Başarılar kancalıydı
Bizim buralarda adamı ölmeden gömerlerdi
Komşunun aç tok yattığı önemsizdi
Kardeşler menfaatleri için kardeşlerine kıyardı
Öyle vahşi bir çetinliği vardı bizim buraların
Sahipsizlerin sessizliği yankılanır
Susturulur sesi naraların
Kadınlar hizmetçi
Kız çocuklar zahmetli görünür
Öyle korkunçtur bizim buralar
Zalimler mazlumları kanatır
Mahsumlar sesi çıkınca taşlanır
Akşamların karanlığı aydan bile belirir
Gündüzleri güneş fakirlerin üzerinde delirir
Öyle radikaldır bizim buranın her şeyi
Şarkıları çalıntı
Emek ve makamları çalıntı
Sözleri alıntı
Çoğundaki paralar çalıntı
Üzerlerinde kalan gömlek kandan kalıntı
Doğruluktan bahsedenlerde kodes korkusu
Yalan yanlış konuşanlarda koltuk sevdası
Dik durmanın baltalandığı
Çetin bir yerdi bizim buralar
Öyle çetin öyle kahpe öyle vahşileşti bizim buralar
Bizim buranın adı Dünya!