Gittiğince bembeyaz gözlerinin
Gölgen bile üşür, kendini kaybetmezsen
Gece kılıf olur varlığı
Gündüzü keskin bıçak
Ve tipinin kucağında doğar,
Ninnisiyle beyaz poyrazların,
Bizim beyazın soğuğudur bu,
Türkülerden alır yakan zehrini,
Ancak, baharda uyanırsın kendinden.
Bir kuşun cıvıltısıyla
Ferahlar yüreğin
Isınır gölgen.
***
Kayıt Tarihi : 12.7.2019 10:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!