Bizim bakkal Şiiri - İbrahim Özdemir 2

BİZİM BAKKAL

Bu gün düştün yine dara,
Kimse para vermiyorsa sana,
Yine muhtaç kaldın bakkal amcana,
Biraz vicdanın olsun bakkaldan yana.

Paran varsa bakkala selam yok,
Bakkal kimmiş senin şuan karnın tok,
Ay sonunda aniden yaşarsan şok,
O zaman bakkal iyidir çok,

Bakkal çocukların ağzına giden lokmayı sana verdi,
Sana göre onun yaptığı iyilik değil kerizlikti,
Alacağını istedikçe bakkala verirsin acı şerbeti,
Bakkal sana borç vermiyor, senin için o hem keriz hem rezil,

Bakkala olan borcun yılladı,
Bakkalın artık takadı kalmadı,
Umurunda mı bakkal artık nalladı,
Alacağını biliyor bakkal hesabı mahşere yolladı.

Borç veriyorsa selam var bakkala,
Vermeyince bakkal en adi ukala,
Borç verdiklerinin kimi sürer sakala,
Bakkal vere vere kalır devamlı yaya,

Bakkal senet, faiz nedir bilmez,
Bakkal için vicdanından gelen sözden başkası geçmez,
Bil ki bakkaldan başkası asla senin kahrını çekmez,
Bakkal verdimi veresiye,babadan kalan miras da yetmez.

Bakkal istisnaların kaydını bile tutmaz,
Bilir ki onlar borçlarını asla unutmaz,
Alınca maaşını bakkaldan önce hiç bir yere uğramaz,
Borç ödemekten başı dinç kendine bile para kalmaz.

Borç alırken bakkalı yere göğe sığdıramaz sın,
Bakkal borcunu istemesin diye lafa laf karıştırırsın,
Borç alabilmek için kendini ballandırarak anlatırsın,
Bakkal vermiyorum deyince bir kaşık suyla boğarsın,

(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR