Bizim bahçeler Şiiri - A. Yüksel Şanlıer

Bizim bahçelerde, akşam olunca,
Çöker bir sessizlik, batınca güneş,
Gölgeler çoğalıp, sessiz bakınca,
Bırakmaz bir türlü, olur hep bir eş.

Öter guguk kuşlar, ta uzaklardan,
Gelir sanırsın da, sesler yakından,
Ürperirsin sen de korkarsın ondan,
Yemyeşil olsa da, bizim bahçeler.

Yaz gelir bağlara göçer gidersin,
Meyve sebze boldur tazece yersin,
Batırma yapılsa, yemem demezsin,
Suları var çağlar, bizim bahçeler.

Tüterdir her ocak, akşam olunca,
Bakırdan siniye, yemek konunca,
Çoluk çocuk ona, hep toplanınca,
Sohbete doyardı, bizim bahçeler

Son bahar geldi mi, sararır bağlar,
Gazelden geçilmez, taş dolu yollar,
Her estikçe rüzgar, savrulur onlar,
Hüzünden ağlardı, bizim bahçeler.

Şimdi hayalet var, o yeşil yerde,
Yalnızlığa ağlar, terk edilmiş de,
Ağaçlar hüzünlü, hiç sevilmez de,
Hazana ağlardır, bizim bahçeler.

Yüksel Şanlı er