Bizim Aşkımız Şiiri - Canan Palabıyık

Bizim aşkımız hiç eskimeyecek,
Yorulmayacağız hiç birbirimizi sevmekten,
Soluk soluğa zamanın kanatlarına atlayacak,
Çorak toprakları mor menekşelerle dolduracağız,
Ayrılık rüzgarları esmeyecek mısralarımızda,
Ceviz masanın üstündeki kamış kalem, hokkası yanında,
Bizim için en güzel şiirlerini yazacak...
Aşkımız kök salacak toprağa, asırlık çınar olacak,
Zümrüt yaprakları başımızı taçlandırıp, süsleyecek,
Güneş altın parmaklarıyla tenimizi onurlandırırken,
Gün batımını gecenin kıyılarında devirecek,
Bulutların ardından ay ışığı süzülürken,
Birlikte olduğumuz tüm zamanlar cennette dönecek,
Olamadığımızda... Acırım dünyanın haline,
Magmaya ulaşıp volkanlardan patlayıp lavlar akacak,
Yeryüzünü kaplayıp, alev alev yakarken,
Biz bile korkacağız sevgimizin haşmetinden...
Birbirimizi kıskanacağız kendimizden,
Utanacağız, göz yaşlarımız kalbimizi ılık yağmurlarla yıkayacak,
Buharlaşacak, dağılacak dört bir yana, gökkuşakları oluşturacak,
Oraya buraya saçılmış kırık kalpler üzerinde,
Vals yaparak dolaşan hüzün, bir yerlerde deli gibi bizi arıyorken,
Sevdamızın binbir rengini görecek,
Ürkek, ama hınzır adımlarla süzülecek kalbimizden içeri,
Gerçek yüzüne bir tokat gibi çarpacak
Tüm aşkların sabun köpüğü olmadığını anlayacak...

(17 Ağustos 2005 / İstanbul)