Bizim Aşkımız Şiiri - Birgül Polat

Yine seninleyim bitanemm..
Penceremi açtım..kapadım odamın ışıklarını..
Ve rüzgarın hafif dokunuşlarına teslim edip, yaktım mumlarımı..
Ne hoş..gazel gibi bir akşam..güneş,limana çekmiş ışıklarını..
Ney..tufana dalmış gibi inceden vuruyor..belli ki çok eskiden kalma sızıları..
Şu an neler geçiyor içimden bilsen..
Yanlızca aşıkların olduğu bi dünya sokuluyor düşüme..
Hayal işte gülme bana..
Böyle tatlı vurunca yüzüme gece..
ve sen o derin bakışlarınla dalınca gözlerime
Yıldızları bi bulutta toplayıp döküyorum başımdan aşağıya..
Sonra dağılıyor o yıldızlar ellerimde, yüzümde..
Öylece sarılıyorum sana...
Sonra bak diyorum..işte şunlar da yıldızların seçtiği aşıklar..
Kimi tutkuyu kovalar birbirinin gözlerinde kimi hasretten derbeder..
Kimi oturmuş sevdalısıyla bir ağacın altına..işte yaşamak budur der..
Kiminin bıçak açmaz ağzını kimi bülbüller gibi öter..
Kimi taçlar takarken saçlarına sevgilinin
Kimi taçlandırır yangınını sabrıyla.. ölme ey umut ölme der..
Kimi mazlum kimi zalim ama bir damlasında boğulmuş hepsi aşkın
Bir biz başardık belki de..
Yaşamayı bu ummanda.. bu kocaman denizde hiç boğulmadan
Sarhoş olsak da kaybolmadan...
Yeminini bozanlar perişan, kasvetli soluklara mahkum..
Aşkın sırrından kovulup sürülüyorlar dünyaya..
Sanırdım ki en çok şairler bilir bu gerçeği..
Bir de benim gibi direnenler ayrılığın zorbalığına..
Ve toprağın saf kokusunu içinde tutmuş sen anlarsın hakkıyla,
Yani demem o ki; meyvesiyle tanırsın bir ağacı..
Ve her meyve ağacının komşu olduğu toprağa düşer
Budur belki de aşkın da hakikati:
Tanrıya en uzak yer neresiyse aşka en uzak yer de orası..
Ne denli içindeysen aşkın Tanrının da o denli kalbindesin..
Sevgilimm..
Belki yeniden doğamam..yeniden dönemem ta en başa
Ama senin büyüne bırakıp kendimi,
Dağılmış bütün parçalarımı toplayabilirim...
Biliyorum ki kurtulabilirim,
Şairlerin yüzüme karşı yavaş yavaş ölüyorsun tehdidinden
Hani sensizlikten kurtuldum ya, hani başardım ya bulmayı seni..
Her türlü vahşetinden de kurtulabilirim artık hayatın..
Öylesine inanıyorum ki aşkımıza sevgilimm..
Hiçbir vakit bi yatak bulamicak ikimiz arasında ayrılık
Yorgunluğum hep senin dizlerine dökülecek..
Neşem hep senin nehrine..
Hep benim olacak hüzünlerin..
Her ağlamaklı olduğunda benim gözümden dökülecek yaşların
Yüzündeki gülücük..ve bütün sevinçlerin..
Biz aşkımızdan, ruhlarımızı sonsuzluğa taşıyacak bir dünya yarattık..
O kutlu zirveyi ararken belki de hiç farkında olmadan
Tanrının kalbine doğru yol aldık..
Eski bir mumya gibi kimseye miras kalmayacak bir kalbimiz yok artık
Çoğaldık işte.. ve bizim oldu o sonsuz ve mucize aydınlık
İçinde ne varsa bilmediğimiz..herşeyiyle bizim...
Bırak gece de limanına çeksin yıldızlarını..ney toplayıp gitsin bütün sızılarını
Hasret, dudaklarından doya doya öpsün ayrılığın..
Su ayrı..ateş ayrı ırmaklarda çağlasın..varsın hiç kavuşamasın
Zaman kaçırsın bakışlarını bizden..bırak utansın..
Ne yapar bize artık ölüm..engelleri fanilerin..
Bu kurallardan örülü duvarlar..ki hepsi şeffaf bizim için
Seni seviyorum..beni seviyorsun..bu tek mucizeye sarıldığım gibi
Sen de bana sımsıkı sarıl sevgilimm..