Bizim Aile Şiiri - Salih Özalaşan

Sana olan sevgimden
Şüphenmi var yoksa
Sen benim kanım canım
Dahası sırdaşım değilmisin Gonca
Bilmezmisin benim yüreğim
Bölünmüş parça parça
Daha Öğrenemedinmi ayrıldığını
Senin için en büyük parça
Sana yazmaya kalksam
Bir ucu varır ta Arş'a
Kalem kağıtmı dayanır
Yazık değilmi canım ormana
Senin için yazmaya ne hacet
Kalbimi gözlerimden okusana
Eksilmesin yüzünden tebessüm
Baban kurban olsun sana

Ya sen babasını hep üzen
Yaramaz Gülyonca
Daha ne kadar zaman var
Artık uslu kız olmana
Büyümeyecekmisin yoksa hiç
Ne zaman diyeceksin büyüdüm baba
Senin yerin bir başka
Unutmaki sensin hayatımda son nokta
Senden sonrası olmadı
Sana ayrıldı yüreğimde son parça
Senin sevgin senin yerin bambaşka
Çünki en son sen veda edeceksin babana
Sana bazen bağırıyor kızıyorsam
Hepimizi üzdüğünden anla
Yoksa sevmek az gelir yüreğime
Baban kurban olsun sana

Ve sen gözümün nuru
Hayatta kalmamın sebebi
Ömrümün dönüm noktası
Yaşama nedenim Lütfiye
Sen doğmasaydın ben olurmuydum
Yaşarmı sanıyordun yoksa babanı
Sen gönlüme giren ilk sultan
Seninle aydınlandı babanın Dünya'sı
İlk sende tattım çocuk sevgisini
Senden öğrendim yüreğin bölmesini
Sen doğdun tanıdım gülmesini
Baban unuttu bilmiyor senden öncesini
Benim için artık yaşam
Sen ve senden sonrası
Tanrıdan dileğim sizlerin mutlu olması
Yoksa az gelir inanki
Babanın size kurban olması

Sana yazmaya gerek varmı
Aslında yok değilmi koca çocuk
Beni en iyi sen tanımalısın
Tanır gibisin bazen az buçuk
Bilirsin seni nasıl sevdiğimi
Ama kesmessin nedense sitemlerini
Aslında okumasını iyi bilirsin
Gözlerimden kalbimden geçenlerimi
Öğrenemedin daha öğrenemedin gitti
Bölünmüş parçaları birarada tutan
Tutkal gibi yapıştıran sevgindi
Sen farklısın demiştim yıllar önce
Geçen zamanda ne değiştiki
Yaşlandık belki biraz alnımız kırıştı
Gönül yaşımın 25 olduğunu biliyorsun değilmi
Bazen ben bazen sen kırıyoruz birbirimizi
Sen bir yana Dünya bir yana
Çocuklarımın anası sensin biliyorsun değilmi

Y.Tarihi 09-09-2002 Saat 12.00 12.40