Bizim Afyon Şiiri - İbrahim Sağır

Çok uzak seferden gelmişte yorgun,
Kalesi içini döker Afyon’un.
Kaç kavme yurt, vatan, barınak olmuş,
Mermeri hep başı çeker Afyon’un.

Anadolu vatan olalı beri,
Bu şehrin yurdumda başkadır yeri,
Damağa tat verir kaymak şekeri,
Ayazı yamandır, yakar Afyon’un.

Mabetleri birbirinden seçilmez,
Ulu Cami görülmeden geçilmez,
Kâbe Mescidine paha biçilmez,
Sevdası ruhları yıkar Afyon’un.

Burada yetişmiş Karahisarî,
İlimde irfanda gitmiş ileri,
Ahter-i Kebir’i eşsiz eseri,
Daha çok âlimi çıkar Afyon’un.

İnce Mehmet olmuş yiğit avazı,
Zeybektir, kaşıkçı, bozlaktır sazı,
Türküler söyleyip gelini, kızı,
Halıya ilmiği büker Afyon’un.

Karaçam, ak çamdır dağı ormanı,
Dünyaca bilinir Gecek Hamamı,
Yazın başlayınca hasat zamanı,
Düzüne toz duman çöker Afyon’un.

Burada verildi son şanlı savaş,
Hâla destanını sayıklar dağ taş,
Bağları üzümdür, tarlası haşhaş,
Suları şifalı akar Afyon’un.

Örfüne bağlıdır yiğit insanı,
Çağları aşarak gelmede şanı,
Ne kadar yazılsa bitmez destanı,
Her köşesi tarih kokar Afyon’un.

İbrahim Sağır