Bizim Şiiri - Duran Bükülmez

Hasrete gül sarıp geldik.
Dalımız kırdılar bizim.
Dostları çağırıp geldik.
Adımız sordular bizim.

Yüzümüz Mevlaya döndük.
Azrail atına bindik.
Sivas ellerinde yandık.
Toprağa kardılar bizi.

Yakmadık ama yakıldık.
Yapraktık, gazel döküldük.
Tenha bir yere çekildik.
Umuda yordular bizi.

Uykuya dalan aymazlar.
İnsanı, insan saymazlar.
Sivas’a gelen yobazlar.
Ateşe sardılar bizi.

Ozan der ne bunca zülüm.
Açmaz artık, gonca gülüm
Zalimlerden geldi ölüm.
Haince vurdular bizi.

Temmuz 1993 Erbaa