Bizim Şiiri - Mustafa Ceylan

Dünyayı üç pula sattım giderim
Sandıkta kilitli kürkümüz bizim.
Dertli bülbül gibi daim öterim,
Gülün goncasında türkümüz bizim.

Ağlarız, yanarız içten; gülsek de
Çağları ortadan tutup bölsek de;
Bu yalan dünyada bir gün ölsek de
Yaşar destan destan ölümüz bizim.

Kara toprak, nice sırrı saklıyor,
Kılıç elde ölüm bizi yokluyor,
Güneş hangi dağın orda bekliyor?
Işıkla yoğrulmuş hâlimiz bizim.

Döner değirmenler, durmadan döner
Sular yükseğinden aşağı iner;
İçimdeki yağmur buluta siner
Kırkbin çiçek açar dalımız bizim.

Araya vasıta koyamam artık,
Çünkü mor gökleri duayla yaktık.
Yolları maziye gömdük, bıraktık
Bizden bize gelir yolumuz bizim.

Yücelerin eksilmiyor kar'ları,
Uçurumu, karanlığı, yar'ları...
Başımda dans eden şom efkârları
Dağıtır şiirle kelimiz bizim.

Tapdukla Tebrizi yaşasa idi
Gönlüme ilhamlar taşısa idi;
Aklım yüreğimin çılgın şahidi,
Nur tufanı bekler elimiz bizim.

Yollar var iç içe dolanan yollar,
Yollar var uç uca ulanan yollar,
Yollar var içimde ağlayan yollar
Tutmuyor yollarda belimiz bizim.

Şeytan oyuncağım, melek sırdaşım
Bir büyük kavgada fedadır başım,
Manavgat ırmağı akan gözyaşım
Bismillâhla akar selimiz bizim.

Asla toz zerresi bile değilim,
Ben bende şehidim, ben bende zulüm
Bilirim aşkım var, öldürmez ölüm
Doğarken taşınmış salımız bizim.

Yeter ey Ceylan'ım o dosta sözün,
Kırık aynalarda delirir gözün.
Kaplumbağa misâl rüzgârın, hızın
Gene boşluklarda kolumuz bizim.

31.05.2000