Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Kara bir ağızdan çıkar sözler.
Vatan sevgisi imandandır der.
Tarihi tekerrür ettiren dualar var.
Oysa tanda, izi yok, sabırsızlık denen evimiz var.
Rahman'ın sesi her yer, kul olmak için konuşan yok.
Heyecanlı heyecanlı gecenin çobanların duaları
Ey Ademoğlu yıldızlarda yaştır.
Hiç ayağından haberi olmayanım.
Eğer Elif ile dile gelirse dua.
İnşirahtır duanın kalemi gamı ulaşır göğsü yarılanın.
Senin Kabe'n hangi kapıya varıyor.
Halbuki yükünden fazla yüklü insan denen sonuncular.
Yüreğinize sağlık
Teşekkür
ederim
Ergin bey,
selam ve
muhabbetle.
Yüreğinize emeğinize sağlık sayın ozanım.İşte meydan işte şair!Gerçek bir yiğitlikti sayfalarda şaha kalkan..
'....-zimiz bizim' redif ve uyağıyla Türkçede bu ses yapısındaki tüm sözcükler kullanılmış neredeyse.... Çok emek verilmiş bir çalışma..... Koşma ölçüsüyle bir destan yazılmış başlı başına....
Bu şiiri okuyunca.... 'sen - biz' kıyaslamasını yaparak kültürümüze sırt çeviren 'yanlış Batılılaşmayı örnek alan' zümreyi yeren Faruk Nafiz Çamlıbel'in SANAT şiiri aklıma geldi....
Çok başarılı bir şiir.... İçtenlikle kutlarım Hasan Bey.... Saygılarımla.....
Dörtlüğümü, yorumumu topladım bir araya..
Bir kez daha kutluyorum Kardeşimi..
'Sanırım 'ilk halindeyken' gelmiş ve bir dörtlükle katılmıştım... Dostum Hasan Bey tamamlamış destanı, son haline getirip yeniden açmış...
İlk haliyle yazamam şimdi... Herhalde kardeşimde kayıtlıdır, koyabilir isterse...
Şiir, ülkemizin bir dönemini irdeliyor, sonuçlar çıkarıyor... Ozanca uyarlılar yapıyor... Geleceğe kalacak bir miras, bir destan gibi... İbret verici...
Kutluyor, şiirini 'özel listeme ve belgelerime' alıyorum...
Eline, bilge yüreğine sağlık Hasan Bey, Değerli Gönüldaşım...'
Hainle pazarlık, elinde kozu
Tepkiyi görünce, çevirir kazı!
İte ev açacak, kesmese hızı!
Tekere çomaktır, sözümüz bizim! ...... Mustafa Bay / ZEYBEK HOCA
'Orta direk artık havluyu attı,
Herkes şirket olma yolunu tuttu,
İlk şirket kuranlar amutla yuttu,
Bunu fark edenler; azımız bizim.'
Memleket ahvalini her detayıyla ayan beyan ortayan koyan duyarlı kaleminiz; şimdilerde pek kalmayan ama geçmişte ezilmekten büzülmekten iflahı gevremiş 'Orta sınıfı' anlamlı betimlemelerle çok güzel dizelere yansıtmışsınız Hasan Bey, yürekten kutlarım. Mutluluklar sizinle olsun, esen kalın.
Bizim!
..................
Sırtımızda dünyaları taşırız,
İp omuzu yara eder, kaşırız,
Kar, yazları yağar bize, üşürüz,
Sızıya yüz tuttu dizimiz bizim.
Sayın Hasan Korkut'u bu güzel dizeler için kutluyorum..Çabası ve başarılarının devamını dilerim..
mine
'Söyle! Niye bize çatmıyor hırlı?
Neden yalnız bizim dağımız karlı?
Nasıl susuyorlar, neresi sırlı?
Niçin lal oluyor bazımız bizim? ''
Niçin lal oldu çoğumuz Abi, niçin görmez olduk hainlikleri, niçin duymaz olduk küfürleri, niçin elimiz kolumuz bağlı, niçin susuyoruz, niçin bir narayla yumruğu vurmuyoruz masaya, niçin onca bayrağımıza sancağımüza uzanan elleri kıramıyoruz, niçin....
Niçin, ne değişti de düştük bu hale hani '' koyun sürüsü'' değildik biz, hani ''Tanrı nın Kırbacı...''dık, Neyi kaybettik, neyi göremiyoruz da susuyoruz...
- Abim yüreğine sağlık.++
Degerli üstadimiz Hasan Korkut abimiz,
Bu güzel eserinizi yürekten kutluyorum.Katilan degerli şair kardeşlerim ayri bir güzellik katmişlar.
10 puanimla selamlar yolluyorum.
kaleminize sağlık...sevgiler.
Güzel,anlamlı nefis bir destan olmuş.Beğeniyle okudum.Elinize,yüreğinize ve kaleminize sağlık.Saygılarla kutluyorum.
Bu şiir ile ilgili 72 tane yorum bulunmakta